Sigara gibi bir şey işte.
Rahatsız eden ama cezbeden bir kokusu var.
Başımı ağrıtıyor.
Yine de içime çekme isteği uyandırıyor, beceremeyeceğimi bile bile.
Denediğimde öksürüklere boğulacağımdan eminim.
Sonra, “Dudaklarımda bıraktığı tat yeter.” diyorum.
Sırf o tat için içmeye devam ediyorum.
Önce “Bir taneden bir şey olmaz.” diye düşünüyorum.
“Kahvenin yanında iyi gider.”
Sonra kahvenin üstüne de içmek istiyorum.
Yemeklerden sonra da…
Şarabıma eşlik etsin diye…
İlerleyen saatlerde kokusunu özlüyorum yine.
Kendime inanamıyorum.
Tiryaki olmayan biri için düşünülerek atılan adımlar bunlar.
Çok düşünüyorum.
Biliyorum, ertesi gün boğazım acıyacak.
Nefes almakta zorlanacağım.
Kalbim daha hızlı çarpacak.
Bu rutinin sürekli hale gelmesi durumunda amansız hastalıklar yerleşecek bünyeme.
Biliyorum.
Yine de içmek istiyorum.
İçime çekmek.
Sigara gibi bir şey işte.
O.
Kötü alışkanlığım.
04.02.2010
2 Maruzatım olacak:
Hacı bence sen bu kanadı hiç bırakmamalısın. Mükemmel yazıyorsun cidden. Ben her gün yeni bir şeyler ekledin mi diye bakıyorum ve iştahla yeni ekleyeceğin yazıları bekliyorum ;)
Utanırım. Deme öyle. :)
Yorum Gönder