3 Kasım 2012 Cumartesi

Seviyorum merkez..!

Biliyorum ben, benden önce de birileri oldu. Belki çok sevdin, belki çok şeyi göze aldın. Hiçbir şey hissetmedin belki yine de hayatına aldın birilerini. Belki ne bileyim, bi sürü fedakarlık yaptın. Belki hiç gitmeyecekler sandın, gittiler ya da hiç bırakmayacaksın sandın, bıraktın. Belki hayatındaki eksik parça o sandın. Değilmiş anladın. Bazıları güzeldi. Bazıları sevimli. Bazıları taş gibiydi, olabilir. Hiç bitmeyecek sandın, bitti. 

Sonra ben geldim. Ben seni çok sevdim. Biliyorum sen de seviyorsun beni. Çok güveniyorum ben sana. Anlıyorum bi şekilde, hep yanımda olacağını hissediyorum demiştim ya. Doğrularınla yanlışlarınla, eksiğinle fazlanla seviyorum. Çünkü sen de öyle kabul ediyorsun beni. Niye göbeğin var demiyorsun mesela en basitinden, onu da seviyorsun. Ve daha bir çok kusurumu kabulleniyorsun. Düzeltmiyorsun, aşağılamıyorsun onlar yüzünden. Seviyorsun ya işte biliyorum ben. 

Benim tek istediğim, dahil et beni hayatına. Planlarına. Hayallerine. Her şeyi birlikte yapalım. Bi hafta sonu kaçalım mesela şehirden. Yazın tatile gidelim. Evimiz olsun, kedimiz, köpeğimiz... Elimi tut hep. Hep ama. Hiç bırakma. Söz kızmayacağım makarna sosumu beğenmezsen. Hiç çemkirmeyeceğim sana. Özür dileyeceğim haksız olduğumda, kavga etmeyeceğim. Hep anlayışlı olacağım ben. Arkadaşlarınlayken benimle ilgilen diye zırt pırt aramayacağım seni. Hep yanında olacağım ama boğmayacağım hiç. Maç izleyeceğim seninle. Play station'ımız olunca Pes oynayacağım. İstersen dota bile öğrenirim yeni bilgisayar alınca. Sen sev beni yeter. Benli bi gelecek düşün yeter. Hayatında bi kambur, bi tökez, bi engel olarak görme beni. 

Hadi şimdi sarıl. Dünyanın en mutlu insanı yap beni. Olur mu?

Template by:
Free Blog Templates