Bilmiyorum abartıyorum galiba. Hislerimi fazla yoğun yaşamamdan kaynaklı sorunlar baş göstermekte bu aralar. Bugün, artık o kadar da sabırlı bir insan olamadığımı gördüm. Onca gürültü, kalabalık… Eskiden severek yaptığım bir şeydi. Eğlenmekti galiba adı. Eskiden eğlenirdim. Bugün yalnızca başım ağrıdı.
Anladım ki bu ara bana iyi gelebilecek pek bir şey yok.
Çünkü bir tek onu istiyorum yanımda. Elimi tutsun. Sarılayım. Sarılmak istediğim an pıt diye beliriversin. Şu dandik yatakta tek başıma uyumak istemiyorum. Uyandığımda onu görmek istiyorum. Ben turta yapayım o yesin istiyorum. Yanımda olsun işte. En aptalca esprilerime gülsün. Saçma fikirlerimle dalga geçsin istiyorum. Çok üzülünce yanaklarımı sıksın. Saçlarımla oynasın ya da. Susasın, otobüsü kaçırmak pahasına gidip su alalım marketten. Çişi gelsin, herhangi bir mekana dalsın, bekleyeyim dışarıda. Üstüne döktüğü yemeği temizleyeyim istiyorum. Sonra yediği yemeği istisnasız yine döktüğü için, biraz utangaç ama çok sevimli bakışıyla baksın bana. Öpsün. Gerizekalı webcamin arkasından değil. Gerçekten öpsün. Kitap okuyalım beraber. Şarkı seçelim dinlemek için. Sabaha kadar konuşalım. Konuşacak şey bitmesin istiyorum. Yanımda olsun sadece… Yanımda.
Hiç olmadı, uykusuz geçen onlarca gecenin herhangi birinde, msn penceresinde görünsün, uykusuzluğumu paylaşsın istiyorum.
Çok özledim. Dayanamıyorum. Nasıl geçecek bilmiyorum. Yapamıyorum.
Öyle işte… Gidip yatayım iyisi mi, uyurum belki.
0 Maruzatım olacak:
Yorum Gönder