İnsanın karşısındakinin gözünün içine baka baka yalan söylemesi ne acayip. Aklım almıyor. Hiç yalan söylemem demiyorum. Elbette herkes kadar ben de söylemişimdir ufak tefek yalanlar. Söyleyeceğimdir de. Ama anlamıyorum işte. Bir yalan başkasının hayatını ya da tercihlerini etkiliyorsa nasıl rahatlıkla söylenebilir ve öğrenilince nasıl göz ardı edilebilir bilmiyorum.
İnancımı giderek yitiriyorum sanırım. Çok inançlı biri olmadım hiçbir zaman. Kimseye gereğinden fazla anlam yüklemedim. Kimseden çok bir şey beklemedim. İnsanız ya, “Her şey olur” dedim. Yine de say deseniz üç dört kişi çıkabilirdi tamamen güveniyorum diyebileceğim. Artık saymıyorum.
Eminim yine susacağım. Susuyorum hatta. Bu kadarı bile yeterli.
Hiçbir şey olmadı ki.
Hehe naber?
0 Maruzatım olacak:
Yorum Gönder