Hayata dair kalan tek umudum da çok uzaklara gitti. Giderken arkasından bakmak, epey açık bir yaranın, zorla, ince ince uğraşılarak dikilmiş iplerinin, zamanından önce tek tek çekilerek koparılması gibiydi.
Acıyor. Ne kadar bastırsam da kanıyor artarak.
Eksildim.
Özledim.
Evet gelecek. Geleceğim, dedi. Sözünü tutar, eminim ama
Gelene kadar günler nasıl geçecek bilmiyorum.
0 Maruzatım olacak:
Yorum Gönder