İlişkileri yemek yemeye benzetiyorum. Mesela çok sevdiğin bir yemeği yiyorsun, aslında bir yerde doyuyorsun ama daha fazlasını istiyor canın. Bi tabak daha alıyorsun. İkinciyi yemesen olurdu ama yiyorsun. Patlayana kadar. Sonra kalkıyorsun sofradan. Sürekli sızlanıyor ve şikayet ediyorsun çok yedim diye. Pişman oluyorsun niye yedim diye.
Mesela o kadar yemesen şişmanlamayacaksın. Ne bileyim sağlıklı olacaksın falan ama sen mutluluğu sırf yemek yemeye bağlıyorsun. Doymuyorsun.
Doyumsuzluk fena bir şey. Zamanı geldiğinde sofradan kalkmayı öğrenmek gerek. Ben yapamıyorum gerçi, üstüne tatlı bile yerim o yemeğin, her türlü yerim yani. :D
6 Maruzatım olacak:
Bende senin gibiyim yahu.Doymak bilmiyorum:)))
İçerken de öyle oluyor. Zevkten gebercez bi' gün.
aslında bi kaymaklı künefe fena da olmazdı hani :p
Hem içmeli hem yemeliyiz. :D Abbaav biri künefe dedi. :D
Beni de zorla yediriryorlar :) Sevdiğim yemek bile yok :/
Bazen senin gibi olabilmek istiyorum ben de ama olmuyor. :(
Yorum Gönder