Elin kolun bağlıdır hani. Böyle ne bileyim oturduğun kanepeden kalkacak halin yoktur. Kimse aramasın istersin. Zaten arayacak kimse de yoktur. Konuşmak istemezsin. Zaten konuşacak insan yoktur. Evde ses yoktur. Bi kıpırtı olduğunda korkarsın. 'Kedidir' diyemezsin. Çünkü evde kedi de yoktur. Sen varsındır. Boş duvarlar vardır. Bakarsın, neye baktığını bilmeden. Ağlarsın, neye ağladığının farkında olmadan. Düşünürsün. Çok düşünürsün. Çok düşünmenin gereksiz olduğunu epey bir düşündükten sonra anlarsın. Çok önemsemenin anlamsız olduğunu hiç anlamazsın ama. Hep önemsersin. Hep yanlış anlaşırsın. Sonunda hep yalnız kalırsın.
5 Eylül 2012 Çarşamba
Subscribe to:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 Maruzatım olacak:
Yalnızlık, çok yalnızlığı çağırır yanına. Bu sefer yalnızlık yalnızlıktan çıkar da çok yalnızlık olarak rütbei tenzil olur.
Yorum Gönder