Bazen yılbaşına sakin bi barın önünde girmeyi özlersin. Bazen sokakta sabahlamayı. Bazen tıka basa yemek yemeyi. Bazen kendi uydurduğun isimlere gülmeyi özlersin. Bazen öylesine yürürken komik şiirler uydurmayı. İnsan ateşinin çıkmasını özler mi mesela? Bazen özlersin. Bazen acilde serum yerken biri elini tutsun istersin. Bazen güzel bi haberi heyecanla paylaşmayı özlersin. Bazen ağlamayı, ağlarken utanmamayı. Bazen gecenin bi saatinde evden kaçmayı, bazen tüm günü evde geçirmeyi özlersin. Bazen veda etmeyi bile özlersin. Birine tüm içtenliğinle sarılmanın nasıl bi şey olduğunu hatırlamak istersin. Kavga etmeyi özler mi insan? Yeri gelir özlersin. Onu bile özlersin. Bazen hiç bilmediğin bi ülkede balkabağı çorbası içmeyi özlersin. Biri sana pamuk desin istersin. Uyandığında yanında gördüğün şeyin hayatının anlamı olduğu hissiyatını özlersin bazen. Ve bu yanındaki mümkünse kedin olmasın istersin. Bazen de istemezsin. Bazen hiçbi şey bilmek istemezsin. Bazen her şeyi öğrenmek istersin. İşte öyle bi şey.
Subscribe to:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 Maruzatım olacak:
çok duygusal bi yazı olmuş, gözlerim doldu birden
Yorum Gönder